21 November 2025, door MorpurgoMedia.nl voor mijnAmstelveen.nl

De laatste tijd merk ik dat ik vaker om me heen kijk als ik over straat loop. Niet omdat ik iets verwacht, maar omdat de sfeer anders voelt. Het is moeilijk uit te leggen, maar de rust die ik jarenlang vanzelfsprekend vond, is niet meer zo vanzelfsprekend. En eerlijk? Dat raakt me.

Ik houd er nooit zo van om te schrijven over politiek of wereldproblemen. Ik blijf liever bij het dagelijkse leven — bij de kleine dingen die ons verbinden. Maar de wereld lijkt niet langer netjes op afstand te blijven. Het komt steeds dichterbij, soms letterlijk onze straat in. En dan kan ik niet anders dan me afvragen: wanneer zijn we elkaar kwijtgeraakt?

Wat mij misschien nog het meest raakt, is hoe jonge mensen elkaar tegenwoordig benaderen. Niet met woorden, maar met camera’s. Met druk van groepen. Met online oordelen die soms harder zijn dan echte klappen. Eén moment van bravoure kan een leven tekenen — en dat idee bezorgt me meer onrust dan ik zou willen toegeven.

En dan zijn er de boodschappen van de overheid die ons oproepen om voorbereid te zijn op noodsituaties. Noodpakketten, water, contant geld in huis. Ik snap het wel, maar tegelijkertijd maakt het iets in mij wakker waarvan ik dacht dat het bij eerdere generaties hoorde: een soort onderhuidse onzekerheid. Alsof zelfs onze eigen overheid niet langer kan beloven dat alles onder controle is.

Misschien word ik ouder. Misschien zie ik de wereld anders dan jongeren dat doen. Maar ik kan niet ontkennen dat het me soms benauwt. Dat ik denk: is dit het moment waarop we beseffen dat veiligheid geen garantie is, maar iets wat we zelf elke dag moeten bewaken?

Toch geloof ik dat angst nooit het laatste woord mag hebben. Wat we wel kunnen doen, is elkaar blijven zien. Elkaar aanspreken, helpen, ondersteunen — juist als de wereld om ons heen harder wordt.

Want uiteindelijk begint veiligheid niet bij noodpakketten of waarschuwingen, maar bij hoe we ons tot elkaar verhouden.

Dus ik haal diep adem, elke dag opnieuw. En ik hoop dat we elkaar blijven vasthouden, in plaats van wegduwen.

Geniet van elkaar en het leven.
Eljo Morpurgo