06 mei 2025, door MorpurgoMedia.nl voor mijnAmstelveen.nl

Ouder worden. Hoe doen andere mensen dat toch? Ik vind het namelijk behoorlijk ingewikkeld. Ja, ik weet wat je denkt: je wordt toch vanzelf ouder? Klopt, maar niemand heeft me gewaarschuwd dat ouder worden net een fulltime baan is, inclusief gebrekenbonus. En bij ons thuis lijkt het wel alsof die gebreken geen deurtje voorbij zijn gelopen, maar besloten hebben er een kroeg van te maken. "Welkom, kom binnen! Laat je botten kraken en je ruggenwervels piepen!"

En ja hoor, daar is het al: geklaag in de eerste alinea. Niets van een vrolijke noot. Maar goed, ik heb mijn lief opgehaald uit het ziekenhuis in Nijmegen, waar ze een hersteloperatie heeft ondergaan. Je kent het wel: de KwikFit voor ouderen. Geen facelift, fillers of bilsuctie, maar dingen die écht nodig zijn om niet in een rolstoel te belanden. Dus dan zit ze thuis met een morfinepomp en een zenuwblokkade in haar been tegen de pijn. Lekker gezellig.

250 kilometer in de benen om haar van Amstelveen naar het ziekenhuis Nijmegen te brengen, en de volgende dag dus hetzelfde ritje. Vijfhonderd kilometer in twee dagen, uit liefde natuurlijk. Dat dat wel even duidelijk is. Maar deze sukkel dacht ook nog eens slim te zijn en een klusje te klaren dat al bijna een jaar op de to-dolijst stond. Want hé, ik wilde mijn lief verrassen. Dat klusje heeft me nu officieel de das omgedaan wat betreft mijn rug. De pijnstillers – die toch al deel uitmaakten van mijn dagelijkse dieet – zijn tijdelijk wat opgehoogd. En ik was niet eens degene die in het ziekenhuis lag!

En dat brengt me bij waar ik het eigenlijk over wilde hebben: pillen. Vroeger lag er maandenlang een doosje paracetamol in de kast, en dat was het wel. Nu doe ik de kast open en heb ik alleen al drie kisten vol medicijnen voor mezelf. Voor mijn lief hebben we nog een extra kist, en dan is er ook nog de algemene medicijnkist. Wat is er in hemelsnaam gebeurd dat we zijn geëvolueerd van "een aspirientje op z’n tijd" naar "farmaceutische dependance XXL"?

Onze band met de DA apotheek in het Westwijk winkelcentrum is inmiddels hechter dan die met familie. Ik weet niet eens meer of het apotheker of apothekerèsse heet, maar dat maakt niet uit. Ze noemen me al bij mijn voornaam en ik hoef mijn geboortedatum soms niet eens meer te noemen. Tijdens het wandelen belt de apotheek me mobiel om "even wat te bespreken." Mijn telefoon herkent het nummer al als "Beste Vriend."

Nee, ouder worden, gaat inderdaad niet zonder gebreken. Zolang de landen waar onze medicijnen vandaan komen, maar geen oorlog gaan voeren en de fabrieken blijven draaien, zitten we goed. En zolang de doorvoer vanuit het buitenland niet vastloopt, kunnen we onze dagelijkse pillencocktail gewoon blijven mixen. Maar eerlijk gezegd word ik er steeds minder zeker van. De wereld verandert en de pillenvoorraad slinkt sneller dan ik "ibuprofen" kan zeggen.

Kortom: ouder worden? Dat is niet voor watjes.

Geniet van elkaar en het leven.

Eljo Morpurgo