2025-04
Embedded Files
<<< vorige Back to All Columns volgende >>>
Het GFT-ophaalmoment was net geweest. We hadden de vorige keer overgeslagen – er zat nauwelijks iets in – maar met het warme weer in aantocht werd het nu toch écht tijd om de bak te laten legen. Ik haalde de groene container op en, voor ik hem achter me aansleepte, wierp ik een snelle blik naar binnen om te zien hoe smerig hij was na het legen. Ik kan met recht zeggen dat er een nieuwe bodem was ontstaan. [ Lees Meer ... ]
Al jaren strijken we neer op het terras van ons Westwijk-pleintje, als het even kan op vrijdag voor de vrijmibo. Voor de enkeling die dit woord nog niet kent (wat bijna onmogelijk is): de vrijdagmiddagborrel, hét ritueel om de werkweek af te sluiten en het weekend in te luiden. [ Lees Meer ... ]
Vandaag was een druilerige dag. Hoewel er voor het eind van de middag beter weer was voorspeld en ik eigenlijk op de fiets wilde gaan, regende het behoorlijk en was de auto toch verstandiger. Ik wilde ook niet te lang van huis zijn, en meer dan een uur voor een museum uittrekken is mij niet vaak gelukt. Aangezien mijnAmstelveen.nl mij erop had gewezen dat er nieuwe exposities waren, was het weer eens tijd om op de gratis woensdag te gaan. [ Lees Meer ... ]
Weet je nog, die tijd dat een telefoon gewoon een telefoon was? Bij ons thuis stond dat ding trots in de woonkamer, alsof het een trofee was. Een vaste lijn, met een snoertje dat onverbiddelijk in de muur verdween, alsof de telefoon zich aan het huis vastklampte voor zijn leven. Het nummer bestond uit zeven cijfers, niks meer, niks minder. [ Leer Meer ... ]
Ik open de deur van de schuur, want hier staan alle essentiële gereedschappen voor tuinonderhoud deze lente. Terwijl ik de deur vastzet met een haak – een voorzorgsmaatregel die ik met pijnlijke ervaring heb geleerd – werp ik een blik naar binnen. Eerder sloot de deur zich spontaan achter me, waardoor ik gevangen zat tussen de schuurdeur en de schuttingdeur. [ Lees Meer ... ]
Samen lopen we naar het winkelcentrum. Zij met krukken, ik met een rug die zijn beste tijd gehad heeft. De zon schijnt, twaalf graden in maart—prima wandelweer. In de buurtsuper heerst nog de charme van vroeger: geen zelfscan, gewoon een caissière die je vriendelijk gedag zegt. [ Lees Verder ... ]
Je weet hoe vervelend het is als je bang bent voor het onbekende, toch? Als die angst zich beperkt tot één specifieke situatie, kun je die nog wel vermijden. Stel dat je alleen nerveus wordt van spreken voor een groep, maar zonder problemen met een collega-koffie kunt drinken. [ Lees Meer ... ]
<<< vorige Back to All Columns volgende >>>
Google Sites
Report abuse