Mijn opa Max (officieel was zijn voornaam Meijer) Geb. 4 januari 1906 te Amsterdam zat in het Nederland leger in Nederlands-Indië, het KNIL dus. Inventaris No. 16679

Hij vertrok voor het eerst zover ik het logboek van het leger kan lezen op 4 mei 1927 vanuit Rotterdam met het stoomschip Tabanan. Hij had getekend voor vijf jaar in de oost zoals ze het noemen.

Chronologisch

18 februari 1927 tekende hij en werd hij Nederlands militair. (overzeesche weermacht voor 5 jaar)

11 april 1927 werd hij geschikt bevonden en kreeg hij een premie à 400 gulden.

4 mei 1927 is hij vertrokken naar Nederlands-Indië vanuit Rotterdam met het stoomschip Tabanan.

Ik ga ervan uit dat mijn opa in deze jaren gestationeerd werd in Nederlands-Indië, het huidige Indonesië. Wat ik uit verhalen weet is dat hij meerdere keren terug naar Nederland is gevaren.

2 januari 1929 werd hij tijdelijk gestationeerd bij de landmacht als soldaat 1e klas. Het is niet geheel te lezen wat er precies staat. Als iemand het kan lezen verneem ik het graag zodat ik het kan aanpassen.

27 juli 1929, met verbreking lopend verband, lijkt het er op dat hij voor 3 jaar bijtekende in de landmacht als soldaat 1e klas. Ik denk dat verbreking lopend verband inhoud dat je functie veranderd en of er een bevordering is waardoor contact opnieuw word opgesteld.

10 juli 1930, met verbreking lopend verband, van het jaar 1929 i.o. met gemeente Amsterdam ouder ... lijkt hij voor 4 jaar te hebben bijgetekend met een nieuwe functie .... 1e klas .... die voor mij niet te lezen is. Ik denk dat hij hier de medische sector van het leger is ingegaan.

13 juni 1933, met verbreking van het lopende verband, tekent hij voor 6 jaren bij (verder niet te lezen met al de afkortingen).

Ik ga ervan uit dat hij in deze periode mijn oma heeft ontmoet en dat hij langer in Nederlands-Indië wilde verblijven, haar woonplaats en geboorteland.

6 februari 1935 trouwden mijn opa Meijer Morpurgo met Idah Jacob Oehania in Malang

--→>> 8 september 1936 mijn tante Hendrika Idah werd geboren.

--→>> 15 oktober 1937, mijn oom Wolf Meijer werd geboren.

--->>> 19 oktober 1938 werd mijn vader geboren, René Olivier.

13 juni 1939 tekent hij bij als Sergeant ziekenhuisverpleger.

November 1940 wordt hij bevorderd tot Sergeant-majoor ziekenhuisverpleger.

** 1942 Japan bezette de Oost en Jappenkampen werden gevuld. **

--→>> Mijn opa Max was 36 toen hij het Jappenkamp in ging en 39 toen hij er uit kwam.

--→>> Mijn oma, geboren 15 juli 1906 te Magelang, was ook 36 toen ze het kamp in ging en 39 toen ze er uit kwam.

We gaan er alsnog vanuit dat haar kinderen bij haar in het vrouwenkamp zijn gekomen, maar dit is niet zeker.

--->>> Mijn vader, René Olivier was ongeveer 4 jaar, oom Wolf 5 jaar en tante Idah 6 jaar toen ze het Jappenkamp in ging en ongeveer 7, 8 en 9 toen ze er weer uit kwamen.

We weten van diverse bronnen uit die kampen dat jongens vanaf 7 à 8 jaar uit de vrouwenkampen werden gehaald en naar de mannenkampen werden gebracht. Het was nooit zeker of dat wel het kamp was waar je vader verbleef, tenminste als je nog een vader had.

(zie de documentaire “Als ik mijn ogen sluit” NPO start "vrouwenkampen")

27 april 1946, na de Tweede Wereldoorlog, wordt hij bevorderd tot Adjudant o.o (Onderofficier) ziekenhuisverpleger, de hoogste rang in die richting. Er staat het woord "tijd" achter. Dit betekent een tijdelijke functie.

Hier wordt vermeld dat hij is erkend als verzetsstrijder Oost-Azië 1942 – 1945

17 maart 1947 komt het gezin naar Nederland met de Oranje,

6 april 1947 gaat Meijer Morpurgo zelf naar Nederland met de Ms Oranje

17 december 1947 is Meijer Morpurgo al eerder met de Zuiderkruis terug in Nederlands-Indië.

8 januari 1948 komt Meijer Morpurgo aan in Nederlands-Indië.

26 augustus 1948 gaat het gezin weer retour Nederlands-Indië met de Oranje

Er is geen data gevonden over het gezin dat terugkomt naar Nederland.

13 november 1948 wordt zijn tijdelijke bevordering tot Adjudant Onderofficier (o.o) officieel en gefeliciteerd. Dan een zin over ouderdom 27 april 1946

Het lijkt er op dat zijn diensttijd hier door pensioen eindigde.

15 september 1950 vertrekt hij weer per boot en zijn gehele gezin met de Sibajak naar Nederland.

16 oktober 1951 doet hij verzoek tot zijn in de oorlog door de japanners afgenomen zilveren medaille welke hij heeft ontvangen voor 24 jaar trouwe dienst. Dit verzoek wordt afgewezen omdat deze niet op voorraad zijn.

7 november 1952 krijgt hij wel de zilveren gesp uitgereikt. Hij krijgt die gesp omdat hij in 1951 al bij de landmacht zit en in aanmerking komt voor de gesp van 30 dienstjaren.

https://www.oorlogsbronnen.nl/thema/Tjimahi

Ik heb mijn opa Max twee of drie keer ontmoet als hij bij mijn ouders thuis kwam. Hij kwam op de fiets en ging zitten in een stoel bij het raam waarna hij een dikke sigaar opstak en de rook de kamer vulde. Hij was een goed gebekte kleine Indoachtige man, 1.58 lang en volgens mijn ouders in zijn nadagen adviseur van een bank.

RBIONL100939

Digitale afbeeldingen Biografische Index

Morpurgo

Bronvermelding

• Registratiecode: RBIONL100939

• Bron: De Geest Overwint. De Verzetsster Oost-Azië 1942-1945.

• Familienaam: Morpurgo

• Voornaam: Meijer

Zoon René Olivier Morpurgo is naar verluidt bij de marine gegaan onder nummer 68135 \ 1920 tot 1957.

Zoon Wolf Morpurgo is naar verluidt bij de marine gegaan onder nummer 68135 \ 1920